Poeni u tenisu se ne računaju na “običan“ način: 0, 1, 2, 3 nego sa 15, 30 i 40. Znate li zašto?
Ima više različitih verzija zbog čega se poeni u "belom sportu" računaju sa 15, 30, 40. Iako je prema istorijskim zapisima tenis nastao u Francuskoj još u 14. veku, verzija koja je ipak najprihvaćenija za računanje poena datira iz 19. veka.
Nekada se kao semafor koristio sat. Svaki put kada bi igrač osvojio poen, kazaljka na satu bi se pomerala za četvrt, pa bismo imali 0, 15, 30, 45, a 60 bi označavalo kraj gema.
Ali kako se tu onda umešao broj 40? Pošto je važilo pravilo da se gem mora osvojiti sa dva poena razlike (zbog toga i postoji đus), morali su podeliti kraj tog kruga na više delova, pa su odlučili da treći osvojen poen ide samo do 40.
Naravno, kada se desi da oba takmičara osvoje po tri poena (40-40), to bi značilo da je za osvajanje gema nekome od njih bilo potrebno da dobiju dva uzastopna poena: prvo za 50-40, pa tek onda bi sledeći poen dnosio 60-40 i to bi bio kraj gema.
(goBiH.ba)